Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας (ΕΦΕ) καταδικάζει την αναίτια επίθεση που δέχτηκαν φωτορεπόρτερ από υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής, παρουσία της Αστυνομίας, λίγη ώρα αφότου έφτασαν στο Εφετείο ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής Νίκος Μιχαλολιάκος και οι δύο βουλευτές της, Χρήστος Παππάς και Γιάννης Λαγός όπου επρόκειτο να απολογηθούν.

Υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής δεν αρκέστηκαν σε λεκτικές ύβρεις, πετροπόλεμο και απειλές αυτή τη φορά κατά των λειτουργών των ΜΜΕ. Κλώτσησαν και χτύπησαν μία γυναίκα φωτορεπόρτερ αφού προηγουμένως προσπάθησαν να διαλύσουν τη φωτογραφική της μηχανή, ενώ τον άλλο συνάδελφο, αφού τον έριξαν στο έδαφος, τον κλώτσησαν στο πρόσωπο με αποτέλεσμα να μεταφερθεί στο νοσοκομείο.

Διαβάζοντας κανείς την έντυπη και ηλεκτρονική αρθρογραφία από χθές θα έχει γεμίσει σταγονίδια τον εγκέφαλό του. «Σταγόνιδια της ΧΑ στην ΕΛΑΣ» και «Ξεκαθάρισμα σταγονιδίων στην Αστυνομία». Διάφοροι ευφάνταστοι τίτλοι που περιέχουν τη λέξη σταγονίδια στις εφημερίδες και τον ηλεκτρονικό τύπο δείχνουν τον Δενδια να έχει πάρει το βέτεξ.

Τι κι αν εδώ και χρόνια Συνέχεια →

Της Ντίνας Δασκαλοπούλου

Υπάρχουν στιγμές που νοιώθω σαν ούφο με σκούφο. Όταν πάω στο σωματείο μου για να ψηφίσω και κοριτσάκια με ιλουστρασιόν χαμόγελα μοιράζουν ιλουστρασιόν φυλλάδια παρατάξεων. Ή όταν διάφοροι υποψήφιοι με βομβαρδίζουν με sms. Ή όταν αυτοί που διευκόλυναν τη σφαγή στα διάφορα «μαγαζιά» εμφανίζονται σαν σωτήρες. Ή όταν τους ακούω να τάζουν λαγούς και πετραχήλια σε συναδέλφους άνεργους κι απελπισμένους. Ή όταν ακούω επαναστατικές κορώνες σαν να είμαστε Συνέχεια →

Είδαμε το τυρί και δεν είδαμε τη φάκα. Καταιγίδα λέξεων σχετικά με την απόφαση του ΣτΕ και τις όποιες διευκρινίσεις έγβαλε, έδωσε, ζητήθηκαν, παραχαράκτηκαν. Το ίδιο ΣτΕ που συνεδρίαζε κεκλεισμένων των θυρών νομιμοποιώντας το μνημόνιο το ίδιο ΣτΕ που αποφάσιζε υπερ εργολάβων κ ημετέρων κλήθηκε να αποφασίσει για μια αντισυνταγματική πνπ καθώς και να διευκρινίσει την απόφασή του.

Απο μόνο του σαν γεγονός είναι αδιανόητο. Είναι ένα Συνέχεια →

Της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου

Το επάγγελμά μου έχει πολλούς σκατάδες. Έχει και ρουφιάνους. Και προσκυνημένους έχει. Και στην πλειοψηφία τους είναι μέλη της ΕΣΗΕΑ. Κι αν δεν είναι, θα τους κάνουν.

Ήμουν κοντά επτά χρόνια δημοσιογράφος στον Δημοσιογραφικό Οργανισμό Λαμπράκη. Τα πρώτα έξι τα πέρασα όλα στο «μπλοκάκι». Πλήρωνα μόνη μου την ασφάλισή μου. Ακόμα και σε αποστολές στην Γάζα ή στην Αϊτή, λεφτά για φάρμακα και λογαριασμούς τα έβαζα από την τσέπη μου. Για την ακρίβεια η μάνα μου τα έβαζε από την τσέπη της γιατί τα 1.200 που έπαιρνα στο χέρι, μείον το ΤΕΒΕ, μείον τα πάγια έξοδά μου, μείον το 400άρι για παράδειγμα που πλήρωσα το κινητό μου γιατί κάποιος προϊστάμενος είχε την έμπνευση να μου τηλεφωνεί κάθε τρεις και πέντε δυσαρεστημένος από τις μακάβριες σκηνές που μετέφερα (από τον σεισμό των 300 χιλιάδων νεκρών) ζητώντας κάτι πιο ευχάριστο, δεν μου έφταναν.

Απολύθηκα τον Δεκέμβριο του 2010. Απολύθηκα γιατί συμπαραστάθηκα στους συναδέλφους μου που απολύονταν πριν από μένα. Απολύθηκα γιατί δεν έγινα τσουτσέκι. Απολύθηκα από τον Παντελή Καψή. Δυο φορές τον είχα δει στη ζωή μου. Την πρώτη όταν πρωτοανέλαβε διευθυντής του Βήματος. Με κάλεσε να μου δώσει συγχαρητήρια για τα δημοσιογραφικά αντανακλαστικά μου. Τη δεύτερη φορά, επτά μήνες αργότερα, για να μου πει ότι απολύομαι. Είχε και καημό να είμαι από τους πρώτους που θα περνούσαν το κατώφλι του γραφείου του, ώστε να μάθουν και να παραδειγματιστούν οι υπόλοιποι για το τι γίνεται όταν «μιλάς πολύ».

Μέχρι σήμερα, δεν είμαι μέλος του Σωματείου μου. Δεν έχω τα τυπικά προσόντα, λένε. Ποιοι το λένε; Αυτοί που σήμερα κατεβαίνουν ενωμένοι με το ψηφοδέλτιο της τρικομματικής, αλλά και οι αυτόνομοι ΠΑΣΟΚοι και οι Νεοδημοκράτες. Αυτοί που κερνάγανε σουβλάκια όταν απολυθήκαμε. Αυτοί που έπιαναν από τα πέτα τον συνδικαλιστικό μας εκπρόσωπο για να τον πετάξουν έξω απ’ το γραφείο μπας και τσιμπήσουν κάνα πόντο στην κλίμακα αξιολόγησης του Ψυχάρη. Αυτοί.

Βέτο έβαλαν κι άλλοι. Κάτι «αυτόνομες» περσόνες, πρώην υπάλληλοι του ΔΟΛ. Κάτι αυτόνομες περσόνες που ήρθαν κάποτε στο ΒΗΜΑ να μας πουν ότι «ο ΔΟΛ είναι το σπίτι μας» κι ότι δεν πρέπει να συγκρουστούμε αλλά να συζητήσουμε.

Το χέρι τους μας άπλωσαν τα μέλη δύο και μόνο παρατάξεων: της Συσπείρωσης Δημοσιογράφων και της Πρωτοβουλίας για την Ανατροπή. Και μόνο αυτοί.

Δεν ξέρω πόσο νόημα έχει για σένα αυτό που γράφω. Αυτό που ξέρω ότι αν δεν ανήκεις στους σκατάδες, τους ρουφιάνους και τους προσκυνημένους, νιώθεις διαλυμένος. Αυτοί που σε διέλυσαν όμως, αυτοί που σε έστειλαν στην ανεργία, στη φτώχεια, στην κατάθλιψη, στην παραίτηση, είναι ακριβώς αυτοί: οι σκατάδες, οι ρουφιάνοι και οι προσκυνημένοι.

Ε, λοιπόν, από σένα, έχω ένα ρουσφέτι να ζητήσω: πήγαινε σήμερα και αύριο να ψηφίσεις. Οι άλλοι έχουν έτοιμο μηχανισμό. Και ο Καψής ο ίδιος θα πάει να τους ψηφίσει. Οι «δικοί μας» είναι επίσης διαλυμένοι. Κι αν πάλι δεν εμφανιστείς εσύ, θα εξακολουθήσουν αυτοί να κάνουνε κουμάντο. Μη με ρωτήσεις τι έκαναν «οι δικοί μας». Δεν είχαν ποτέ πλειοψηφία. Γιατί πάλι εσύ δεν πήγες να ψηφίσεις. Κι εγώ είμαι ακόμα εκτός του Σωματείου μου, του φυσικού μου δηλαδή χώρου. Είμαι και ανασφάλιστη, όπως τόσοι και τόσες δίπλα σου. Αυτοί μας βλέπουν ως μιάσματα, μας σιχαίνονται. Είμαστε η πλέμπα απ’ την οποία απειλείται τάχατες το ταμείο τους.

Σε παρακαλώ, ανακάλεσε στη μνήμη σου τα μούτρα τους, τα ψέματά τους και σήκω. Πήγαινε να ψηφίσεις αλλιώς αυτοδιαγράψου. Πιάνεις θέσεις…