«Την ώρα που καταρρακώνετε τη Δικαιοσύνη, την ώρα που προφασίζεσθε αδυναμία να διαθέσετε τα απαραίτητα για την ομαλή λειτουργία της και το Σωφρονιστικό Σύστημα, την ώρα που εξαρθρώνετε την Παιδεία, την Υγεία, την Κοινωνική Πρόνοια, την ίδια ώρα προφασίζεσθε ότι είστε διατεθειμένοι να δαπανήσετε μη προϋπολογισμένα ποσά για να κλείσετε το Νίκο Ρωμανό πιο βαθιά στη φυλακή. Βρίσκεται σχεδόν 1 μήνα σε απεργία πείνας διεκδικώντας την εκπαιδευτική άδεια που δικαιούται, ως ανάσα ελευθερίας από την ισοπεδωτική συνθήκη του εγκλεισμού. Συνέχεια →

Τον Μανώλη τον γνώρισα το 2011 στην πλατεία Συντάγματος, με μια κάμερα στο χέρι ρούφαγε τις πρωτόγνωρες στιγμές που ζήσαμε τότε. Απο εκείνη τη χρονιά συναντηθήκαμε άλλες 2-3 φορές.

Κάθε φορά η κουβέντα περιστρεφόταν γύρω απ’τα πλάνα αυτά. «Πότε θα το δούμε ρε Μανώλη;» 

Πότε θα δούμε τι έγινε τότε; Πότε θα αποκωδικοποιήσουμε πραγματικά τις αληθινές επιδράσεις εκείνης της κινητοποίησης;

Γιατί σήμερα, περισσότερο απο κάθε άλλη φορά, πρέπει να θυμηθούμε τι είμαστε ικανοί να κάνουμε.

 

Την Κυριακή λοιπόν 21 Σεπτεμβρίου στις 21:00, στην Καραγιώργη Σερβίας, κέντρο αγώνα των καθαριστριών, θα προβληθεί το ντοκιμαντέρ: «Άμεση δημοκρατία … Η φράση που δεν τέλειωσε». 

 

Αντιγράφω απο το event στο FB

«Το Μάιο και τον Ιούνιο του 2011, η Αθήνα έγινε το κέντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος. Στην Πλατεία Συντάγματος συγκεντρώθηκαν άνθρωποι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους, για να διεκδικήσουν την αξιοπρέπεια που του στερούσαν οι κυβερνητικοί «ζητιάνοι» των δόσεων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
Οι άνθρωποι της Πλατείας αυτοοργανώθηκαν και αποπειράθηκαν να ορίσουν βιωματικά την έννοια της Άμεσης Δημοκρατίας.

Το ντοκιμαντέρ του Μανώλη Παπαδάκη παρακολουθεί μέρα με τη μέρα τα συμβάντα της Πλατείας Συντάγματος μέσα από το υποκειμενικό βλέμμα των πρωταγωνιστών της: την αμηχανία, την χαρά και τον ενθουσιασμό των πρώτων ημερών.

Ζει μαζί τους τις πρώτες αυθόρμητες μαζικές συνελεύσεις και τις προσπάθειες να δημιουργηθεί κάτι νέο. Κάτι που δεν ξέρουν ακριβώς τί είναι. Εκεί στην πλατεία ανοίγουν τον δρόμο προχωρώντας.

Καταγράφει την πρωτόγνωρη γιορτή που γίνεται κάθε μέρα στο κέντρο της Αθήνας με ανθρώπους όλων των ηλικιών και την αδυναμία των κατασταλτικών μηχανισμών να κατανοήσουν πώς, αφού τους τσακίζουνε στο ξύλο, και τα χημικά, τη βία , αυτοί βγάζουν τις λύρες και χορεύουν.

Ένα ντοκιμαντέρ που δείχνει έναν λαό, ο οποίος ειρηνικά και ώριμα, ορίζει ξανά- εκεί στην Πλατεία Συντάγματος το νόημα του ενεργού πολίτη.»

Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Φωτορεπόρτερ Ελλάδας (ΕΦΕ) καταδικάζει την αναίτια επίθεση που δέχτηκαν φωτορεπόρτερ από υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής, παρουσία της Αστυνομίας, λίγη ώρα αφότου έφτασαν στο Εφετείο ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής Νίκος Μιχαλολιάκος και οι δύο βουλευτές της, Χρήστος Παππάς και Γιάννης Λαγός όπου επρόκειτο να απολογηθούν.

Υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής δεν αρκέστηκαν σε λεκτικές ύβρεις, πετροπόλεμο και απειλές αυτή τη φορά κατά των λειτουργών των ΜΜΕ. Κλώτσησαν και χτύπησαν μία γυναίκα φωτορεπόρτερ αφού προηγουμένως προσπάθησαν να διαλύσουν τη φωτογραφική της μηχανή, ενώ τον άλλο συνάδελφο, αφού τον έριξαν στο έδαφος, τον κλώτσησαν στο πρόσωπο με αποτέλεσμα να μεταφερθεί στο νοσοκομείο.

Ναι έγινε και αυτό. Περαστικά μας. 

«Η κυβέρνηση προχώρησε σήμερα, σε μία πρωτοφανή πράξη φίμωσης του Δημοκρατικού λόγου, και της ελεύθερης έκφρασης πολιτικών φορέων, συνδικαλιστικών οργανώσεων επιστημονικών κλάδων κ.λ.π. Απαγορεύει με Υπουργική Απόφαση την μετάδοση οποιουδήποτε μηνύματος μπορεί να χαρακτηριστεί από την κυβέρνηση ως πολιτικό και που προφανώς «θα την βλάψει» ενόψει των επερχόμενων εκλογών.

 

Οι δυο-τρείς κλήσεις στο τηλέφωνο λίγο μετά τις 5 το πρωί με έκαναν να καταλάβω αμέσως τι συμβαίνει. Η αστυνομία με παρουσία εισσαγγελέα είχαν (ξανά) κάνει αυτό όλοι περιμέναμε αλλά δεν ξέραμε τον χρόνο που θα συμβεί. Μέσα στη νύχτα σαν παράνομοι (που ξέρουν οτι είναι) Συνέχεια →