Διάβασα στο βίντεο που ακολουθεί το εξής σχόλιο:

«Δεν τα αντιλέγω με όλα αυτά που λες. Συμφωνώ απόλυτα και αηδιάζω με τις εικόνες που βλέπω στο βίντεο.Αλλά γιατί κατασκευάζεις έτσι το βίντεο ώστε να καταστρέφεις την εικόνα της χώρας σου?? Τα εν οίκω μη εν δήμω λέγανε κάποτε οι σπουδαίοι αρχαίοι Έλληνες…»

Ναι λοιπόν, καταστρέφω και εγώ την εικόνα της χώρας με τη σειρά μου. Και την ίδια αν έχω την ευκαιρία θα καταστρέψω. Αυτή τη χώρα έτσι οπως είναι δεν τη θέλω. Θέλω να την καταστρέψω και να φτιάξω στη θέση της μια άλλη.

Γιατί αν δεν την καταστρέψουμε να φτιάξουμε μια άλλη, θα μας την τρίψουν στα μούτρα οι επόμενες γενιές.

Και θα έχουν δίκιο.

Η ελληνική «δικαιοσύνη» αποφάσισε ότι ο Κώστας Σακκάς πρέπει να πληρώσει 30.000 ευρώ για να «αποφυλακιστεί με περιοριστικούς όρους». Χρήματα που κανείς δεν μπορεί να βρει. Χρήματα που μπορούν να μαζευτούν με ένα δικό σας κάλεσμα.  Συνέχεια →

Θα επιστρέψουν. Οι αδίστακτοι παχύσαρκοι πολιτικάντηδες με τα χρηματοοιοκονομικά θαύματα και επιτόκια φίδια. Τα λιγδιασμένα τσιράκια τους, ξεχασμένα απο μια άλλη εποχή και οι φαντασμένοι οι μπάτσοι τους θα επιστρέψουν. Οι εκπρόσωποι τύπου τους γεμάτοι θράσσος και αποβλακοσύνη θα επιστρέψουν. Οι ορδές των ηλιθιών θα επιστρέψουν.

Οι δημοσιογραφίσκοι της δημιουργίας «πραγματικότητας», οι σαπισμένοι κοντυλοφόροι που αγοράστηκαν με λίγη ταξική ασφάλεια θα επιστρέψουν. Οι εκδότες του πόρνου αλλά ελεύθερου τύπου με τα βρωμερά λαυράκια τους θα επιστρέψουν. Το κίτρινο χρώμα και τα σκατιασμένα φύλλα των αξιοσέβαστων ξεπουλημένων φυλλάδων θα επιστρέψουν

Οι σοφοί των απέναντι παράθυρων και των τηλεοπτικών αποκαλύψεων θα επιστρέψουν. Οι απατεώνες της οικονομικής επιστήμης και των αδηφάγων αγορών θα επιστρέψουν. Οι γελοίοι στοχαστές ορεγόμενοι την κανονικότητα θα επιστρέψουν.

Οι αστείοι ονειροπόλοι και εραστές του αύριο που δεν έρχεται ποτέ, οι ελπίζοντες πως η τύχη τους θα αλλάξει με τη σκέψη, οι αυτόχειρες ψηφοφόροι και κατουρημένοι εθνικόφρονές με καθαρό ελληνικό κώλο, θα επιστρέψουν. Οι αυτόκλητοι εθνικοί σωτήρες που γλύφουν τα δάχτυλά τους βουτώντας τα στο βάζο με το φόβο θα επιστρέψουν.

Οι εξυπνάκηδες της καθημερινής πρωινής διαδρομής θα επιστρέψουν, όλα τα σημάδια της σήψης και οι αντιπρόσωποί τους θα επιστρέψουν. Οι ανώτεροι οι κατώτεροι οι αστοί οι μικροαστοί, οι δεξιοί οι αριστεροί οι κεντρώοι, καραγκιόζηδες απομεινάρια άλλων καιρών που περιμένουν την επόμενη εξουσία να φανεί γενναιόδωρη, θα επιστρέψουν.

Είναι αναπόφευκτο.

Οι ορδές των ηλιθίων θα επιστρέψουν.

Σκεφτόμουν, μετά από πολλές συζητήσεις με φίλους και διάφορες περίεργες αλλά πολύ διδακτικές εμπειρίες, πως προκειμένου να υπάρξει μια κοινωνική αλλαγή τόσο μεγάλη ώστε να επηρεάσει πραγματικά τις ζωές μας προς το καλύτερο θα πρέπει να υπάρχουν οπωσδήποτε μερικά συγκεκριμένα συστατικά.

Δύο απ’τα βασικά συστατικά στα οποία κατέληξα είναι:

Οι ισχυροί κοινωνικοί δεσμοί μεταξύ των μελών μια κοινότητας/γειτονιάς/συνοικίας/πόλης και γνώση. Να μπορούν να βοηθούν ο ένας τον άλλο, να μοιράζονται να αλληλοστηρίζονται. Να ξέρουν πραγματικά οι άνθρωποι τι συμβαίνει βάσει των γεγονότων και των αποδείξεων, να υπάρχει πληροφόρηση όχι αναπαραγωγή φημών και mainstream «πληρωμένων» ειδήσεων.

Για να υπάρξουν λοιπόν αυτά χρειάζεται αλληλεγγύη και ενημέρωση.

Κάθε πράγμα/εκδήλωση/κίνηση/δράση που συναντάμε μπροστά μας και μπορεί να βοηθήσει μια ομάδα ανθρώπων, ακόμα και αν εμείς δεν μπορούμε να συμμετέχουμε σε αυτό, ας το επικοινωνούμε με ότι μέσο έχουμε διαθέσιμο. Κάποιος θα μπορεί, κάποιος έχει κάτι να προσφέρει. Ότι πληροφορία συναντούμε που μπορεί να επηρεάσει τις ζωές των γύρω μας ή πρέπει να μάθει ο κόσμος ώστε να αντιδράσει, να διαμαρτυρηθεί ή να αντισταθεί πρέπει να την επικοινωνούμε. Πρέπει η γύρω μας να ξέρουν. Πρέπει να τους δίνουμε όσο γίνεται έγκυρες και αξιοπιστες πληροφορίες ώστε να ανοίγουν τα μάτια και τα μυαλά τους.

Είναι μια μάχη συνεχής, η ζωή. Θέλει αγάπη, υπομονή, κουράγιο, αισιοδοξία, σκέψη, δύναμη και λίγη τεχνική.

Με αυτές τις σκέψεις στο μυαλό μου, έπεσα πάνω σε ένα Bazaar που διοργανώνεται από τους εθελοντές ενός συλλόγου που ονομάζεται Πνοή Αγάπης. Από ότι κατάλαβα θα διαθέτει διάφορα στολίδια κλπ για τους εορταστικούς τσακωμούς με την αισθητική. Αν κάποιοι από εσάς σκοπεύετε για χάρη των παιδιών, για χάρη της μαμάς, έτσι για να σπάσει η γκριζίλα της εποχής, να διαπράξετε διακοσμητικά εγκλήματα κάντε μια βόλτα απο εκεί. Θα διαρκέσει απο τις 4 έως και τις 7 Δεκεμβρίου (στις ώρες που λέει η εικόνα παρακάτω)  και τα έσοδα του θα διατεθούν σε άπορους ασθενείς που νοσηλεύονται στον Άγιο Σάββα. Φαντάσου να μην έχεις λεφτά, να έχεις τον άνθρωπό σου στο κρεβάτι, και να μην έχεις ασφάλεια να καλύψει τα έξοδα.

Για αυτούς είναι λοιπόν. Αφού κάπου θα πάτε να τα χώσετε (όσοι έχετε και θέλετε) γιατί να μην χώσετε και κάτι εκεί. Αν πάλι δεν έχετε πείτε το σε άλλους. Μπορεί να έχουν και να θέλουν.

Μην ξεχνάτε μόνο. Αλληλεγγύη και ενημέρωση. Ο ήλιος θα ξαναβγεί και αύριο για εμάς. Για κάποιους όχι. Οπότε είμαστε καλά. Το ‘χουμε.

Αναδημοσίευση από Το Γράμμα

Ανοιχτή Επιστολή

Είμαι κι εγώ άλλος ένας γονιός γεμάτος αγωνίες για το μέλλον των παιδιών μου. Προσπαθώ να ενημερώνομαι όσο περισσότερο μπορώ για την πολιτική και οικονομική κατάσταση και όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, αλλά όσοι είναι εργαζόμενοι γονείς μπορούν να κατανοήσουν ότι αυτό δεν είναι πάντα εφικτό ή επαρκές, κυρίως λόγω χρόνου.

Πρόσφατα λοιπόν, και με αφορμή το σχηματισμό της προσωρινής κυβέρνησης, άρχισα να διαβάζω διάφορα άρθρα αναφορικά με τους νέους υπουργούς και υφυπουργούς που ορίστηκαν (τα βιογραφικά τους, ποια η μέχρι τώρα πολιτική ή κομματική τους πορεία κλπ). Να σημειώσω ότι είμαι από τους ανθρώπους που δεν υπήρξα ποτέ μέλος κάποιου κόμματος, αλλά ήμουν και είμαι πολιτικά ενεργός.

Όπως οι περισσότεροι που διαβάζετε αυτή την επιστολή, έτσι κι εγώ πήγα δώδεκα χρόνια στο σχολείο. Κάθε χρονιά, από το 1981 και μετά, στις 17 Νοέμβρη τα σχολεία τιμούσαν τα παιδιά του Πολυτεχνείου. Έτσι και φέτος, τα σχολεία θα τιμήσουν τα παιδιά του Πολυτεχνείου που σκοτώθηκαν για να ρίξουν την χούντα του Παπαδόπουλου. Του δικτάτορα Παπαδόπουλου που ως τιμωρία για το πραξικόπημα που έκανε, το βασανισμό πολλών συνανθρώπων μας και το θάνατο των συγκεκριμένων παιδιών μπήκε φυλακή. Του δικτάτορα Παπαδόπουλου που, μέσα από τη φυλακή, ίδρυσε ένα φιλοχουντικό κόμμα, την ΕΠΕΝ. Γενικός γραμματέας της νεολαίας του κόμματος αυτού ήταν ένας άνθρωπος που σήμερα έχει γίνει υπουργός της χώρας. Θα μου πείτε, βουλευτής εκλέχθηκε, κυβερνητικό στέλεχος όμως δεν έγινε από ψηφισμένη από το λαό κυβέρνηση.

Και έρχομαι στο απλό ερώτημα:

Πώς γίνεται ένα κράτος, που κλείνει όλα τα σχολειά της χώρας για να τιμήσει τον αγώνα ενάντια στον δικτάτορα Παπαδόπουλο, το ίδιο αυτό κράτος έξι μέρες πριν την φετινή επέτειο να διορίζει υπουργό τον άνθρωπο που ήταν στο κόμμα του δικτάτορα; Το κράτος αυτό έχει ίχνος ηθικής; έχει αξίες; έχει έστω λ ο γ ι κ ή;

Είμαι κι εγώ ένας «απλός» πολίτης που αναρωτιέται, πριν η νέα κυβέρνηση του μιλήσει για φόρους κ χρέος, ποιο φόρο τιμής αποδίδει η ίδια σε όσους έδωσαν την ίδια τους τη ζωή για την Δημοκρατία, και ποιο το χρέος της απέναντί τους;  Είμαι κι εγώ ένας «απλός» γονιός που θέλει να διδάξει στα παιδιά του τον ορισμό της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας. Και πλέον δε φοβάμαι μόνο ότι δε θα μπορέσω να δώσω εξηγήσεις στο παιδί μου αν ερωτηθώ, αλλά πολύ περισσότερο πώς δεν μπορώ να του ζητήσω να πιστέψει και να αγωνιστεί για αυτές τις αξίες.

ΥΓ. Σε περίπτωση που δεν το ξέρατε γιατί και εγώ δεν ήξερα  αλλά έμαθα, σας στέλνω αυτά που εύκολα βρίσκει κανείς δημοσιευμένα στο ίντερνετ .

Ο Μαυρουδής Βορίδης (κατά κόσμον Μάκης) γεννήθηκε το 1964. Ως μαθητής του Κολλεγίου Αθηνών, ηγήθηκε πανελλαδικά της εθνικιστικής μαθητικής οργάνωσης Ελεύθεροι Μαθητές. Στη Νομική Σχολή Αθηνών εισάγεται το 1983. Ένα χρόνο μετά, το 1984 γίνεται Γενικός Γραμματέας της ΕΠΕΝ στη θέση του Νίκου Μιχαλολιάκου, τωρινού προέδρου της Χρυσής Αυγής. Στη θέση αυτή παρέμεινε μέχρι και το 1990, έτος που αποφοίτησε από τη Νομική.

Ήδη το 1985 ο φοιτητικός σύλλογος της Νομικής τον διαγράφει για τη φασιστική του δράση. Ένα χρόνο μετά το 1986, η Ε.Φ.Ε.Ε. Υποβάλλει εναντίον του μήνυση, μεταξύ άλλων για την επίθεση στις 22 Απριλίου του 1986. Σύμφωνα με την μηνυτήρια έκθεση, μεταξύ άλλων, μαζί με μέλη της Ε.Π.ΕΝ., τραυμάτισε με λοστούς και μαχαίρια φοιτητές και προκάλεσε καταστροφές στο κτήριο.

Ο Μάκης Βορίδης το 1994 ιδρύει κόμμα με την ιδεολογική πλατφόρμα του Λεπέν το οποίο ο ίδιος ο πρόεδρος του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού Γιώργος Καρατζαφέρης είχε χαρακτηρίσει ακροδεξιό σε συνέντευξή του στο Έθνος στις 23/10 επιβεβαιώνοντας αφενός τις ακροδεξιές τάσεις και το έκνομο παρελθόν του Μάκη Βορίδη και παραδεχόμενος αφ΄ετέρου το δισταγμό του να τον συμπεριλάβει στο συνδυασμό του.

Το 2000 ο Μάκης Βορίδης ήταν υποψήφιος βουλευτής με το συνδυασμό του Κώστα Πλεύρη, ιδρυτή της φασιστικής οργάνωσης 4η Αυγούστου.  Σε συνέντευξη του στην αγγλόφωνη Athens News, στις 11 Ιουλίου του 2011 ο Μάκης Βορίδης αυτοπροσδιορίζεται ως εθνικιστής.

Στις 11 Νοεμβρίου του 2011 ο Μαυρουδής Βορίδης διορίζεται υπουργός Υποδομών Μεταφορών και Δικτύων.

Πηγές:

• Ιός:  http://www.iospress.gr/ios2002/ios20020609a.htm
• Ιός: http://www.iospress.gr/mikro2002/mikro20021005.htm
• Enet: http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=226000
• Έθνος: 23.10.2006 Συνέντευξη Γ. Καρατζαφέρη στον Χρ. Μαχαίρα

Κλάψ ξανά.

Τα κακά Ματ μας κάνανε ντα για άλλη μια φορά. Κλαψουρίζουμε για την καταστολή και τα χημικά. Δηλαδή τι περιμένεις αγαπητέ μου μεσοπρόθεσμε μελλοντικέ έφεδρε συμπολίτη? Να σε υποδεχτούν με ανοιχτές αγκάλες? Αυτή είναι η δουλειά τους να φυλάν τα αφεντικά τους (κάνει και ρίμα).

Μετά από κάθε μπολ ρουμ πάρτυ με τους -στο μέλλον εκτός κοινωνίας- αστυνομικούς της πλάκας, κυκλοφορούμε φώτο, βίντεα και μεμοραμπίλια των «εκδηλώσεων». Τη στιγμή που συμβαίνουν δε τα μεταδίδουμε όλοι, του γράφοντος μη εξαιρουμένου, λες και είναι παγκόσμια πρώτη. Γουστάρουμε την ίντριγκα και τις εικόνες της μανούρας. Έχουμε εθιστεί. Δεν διαφωνώ με την ενημέρωση μια που τα mainstream μέσα σιωπούν σαν τσιπούρες. Αλλά με πιάνει ένας φόβος.

Φοβάμαι πως σαν πρεζάκια της αδρεναλίνης ξεχνάμε γιατί είμαστε εκεί. Μετά το ξεχνάμε δύο φορές αναλωνόμενοι στις εικόνες χωρίς συναίσθηση. Σηκώνουμε τον πήχη του θυμού και ρίχνουμε τον πήχη της σκέψης. Ξεχνάμε οτι αυτό θέλουν. Να εκτονωθούμε πάνω στους αδαείς ρομποκόπηδες.

Τους τελευταίους μήνες έγινε το σήριαλ της ζωής μας, βγήκαμε από το γυαλί ξαφνικά και μεταφέραμε την δράση του στο δρόμο χωρίς την στοιχειώδη σκέψη και τακτική. Hit and run.

Πρέπει να σκεφτούμε. Δεν είμαστε εκεί για να ταΐζουμε ιστορίες καφενείου τους μπάτσους.

Είμαστε εκεί για να διεκδικήσουμε ένα καλύτερο μέλλον.

Λίγη τροφή για σκέψη γαμώ την τηλεόραση και τα σήριαλ μέσα.

Είναι στενάχωρο να είσαι μόνος. Όσα χρόνια και να το ζεις έρχονται οι στιγμές που γονατίζεις. Ειδικά τις στιγμές που νομίζεις ότι κατάφερες να βρεθείς με ανθρώπους που μοιράζονται μαζί σου τις ίδιες ανησυχίες, τις ίδιες σκέψεις και θέλουν να κάνουν κάτι πραγματικά. Που νομίζεις ότι είναι διατεθειμένοι, όχι επειδή είναι «επαγγελματίες» του είδους αλλά γιατί έχουν καταλάβει την ανάγκη, να αφήσουν στην άκρη τις μικρές ζωές τους και να στοχεύσουν σε κάτι μεγαλύτερο.

Είναι στενάχωρο να ακούς μπράβο για όσα λες, και να συμφωνούν όλοι μαζί σου και να λένε τι ωραία που τα λες, και την κρίσιμη στιγμή, την στιγμή που πρέπει να είναι εκεί να μη είναι κανείς. Είναι στενάχωρο να διαπιστώνεις ότι παρ’όλες τις κραυγές τους για αδικία, τα παράπονα τους για το περιβάλλον που τους πιέζει όταν έχουν την ευκαιρία να δράσουν, να συμμετέχουν σε κάτι να μην την αξιοποιούν. Δεν είναι κανείς εκεί μαζί σου. Μόνο δύο τρεις τρελοί.

Η απέραντη μοναξιά μιας ολόκληρης ζωής. Η μοναξιά των τρελών. Τρελοί που φωνάζουν μόνοι τους στους δρόμους και οι περαστικοί, ενώ οι τρελοί λένε την αλήθεια, γυρνούν το κεφάλι από την άλλη. Όμως ακόμα και ο τρελός κουράζεται, απογοητεύεται όταν είναι μόνος.

Κάθε φορά λοιπόν που θα ακούω ή θα διαβάζω παράπονα και ζόρια για όσα μας επιβάλλονται, θα νιώθω ακόμα περισσότερο μόνος.  Άλλη μια φορά. Θα μου γίνει συνήθεια τελικά και ίσως να καταφέρω επιτέλους να γίνω ένας συνηθισμένος άνθρωπος με «φίλους» που όλοι μαζί θα υποκρινόμαστε στην μικρή μίζερη ζωούλα μας πόσο μας αγγίζουν όλα όσα συμβαίνουν. Και μετά θα πέφτουμε για ύπνο. Μόνοι.