Ο βουλευτής και εκπρόσωπος τύπου της Χρυσής Αυγής Ηλίας Κασιδιάρης, κατά τη σύλληψή του με την κατηγορία της ένταξης και διεύθυνσης εγκληματικής οργάνωσης, τον Σεπτέμβριο του 2013. Από το ντοκιμαντέρ της Αντζελίκ Κουρούνη «Χρυσή Αυγή – Προσωπική Υπόθεση».

 

Σεπτέμβριος 2013. Συλλαμβάνεται όλη η ηγετική-κοινοβουλευτική ομάδα της Χρυσής Αυγής μετά από παραγγελία της εισαγγελίας του Αρείου Πάγου καθώς όπως έλεγαν τα τότε δημοσιεύματα «έχει τεκμηριωθεί οτι η Χρυσή Αυγή λειτουργούσε σαν εγκληματική οργάνωση». Η υπόθεση οδηγείται στη δικαιοσύνη, βλέπε #GDtrial.

Μετά από τις δολοφονίες του Σαχζάτ Λουκμάν, του Παύλου Φύσσα, τις απόπειρες στους Αιγύπτιους Αλιεργάτες , στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και σε καθηγητή στο στέκι Αντίπνοια, τις επιθέσεις στο στέκι Ρεσάλτο και Συνεργείο, τις 20 καταδικαστικές αποφάσεις εις βάρος μελών της οργάνωσης και τις πάνω από 90 υποθέσεις στις οποίες εμπλέκονται μέλη της, συχνά ως συμμετέχοντες σε στρατιωτικά οργανωμένα και εκπαιδευμένα τάγματα εφόδου, το Ελληνικό κράτος αποφάσισε να κρατήσει τα προσχήματα κάνοντας το αυτονόητο.

Δεκέμβριος 2016. 3 χρόνια μετά το Ελληνικό κράτος αποφασίζει να μην κρατήσει ούτε τα προσχήματα ανοίγοντας, σαν άλλοτε, την μεγάλη ξεχασιάρικη αγκαλιά του στους νεοναζί της Χρυσής Αυγής δια στόματος του μέχρι πρότινος υπουργού δικαιοσύνης του.

Σαν να μην έφταναν τα εθνικοπατριωτικά ενσταντανέ με υπόδικους βουλευτές της ελεγχόμενης ως εγκληματικής οργάνωσης Χρυσής Αυγής, σε ακριτικά νησιά και αίθουσες του ευρωκοινοβουλίου από κυβέρνηση και αξ. αντιπολίτευση αντίστοιχα, ήρθαν και δηλώσεις περί του «να προηγηθεί η ουσία μιας σύγκλησης» του Κου Παρασκευόπουλου να μας αποτελειώσουν.

Κάποιοι, εντός της κυβέρνησης, πέφτουν στην παγίδα της «εθνικής ενότητας» και νομίζουν πως στρογγυλεύοντας τα λόγια τους και κλείνοντας το μάτι σε «παραστρατημένους» ακροδεξιούς ψηφοφόρους θα τους «ξανακερδίσουν». Κύριε Τσίπρα, κύριε Παρασκευόπουλε, κυρίες-κύριοι της κυβέρνησης, μην προσπαθείτε να κερδίσετε αυτούς που πετούν σκατά στη δημοκρατία σας, αλλά αυτούς στους οποίους η δημοκρατία σας πετάει σκατά. Είμαστε πολύ περισσότεροι.

 

Έχουμε μπροστά μας τέσσερα χρόνια παρά
τέσσερις μήνες διακυβέρνησης, είτε έτσι είτε αλλιώς.

Από την ομιλία το Α.Τσίπρα στην Κ.Ε. του Σύριζα στις 23 Μαΐου.

Ποιός θέλει εκλογές;

Κανείς. Εδώ και εβδομάδες μεσούσης της διαπραγμάτευσης,  εξώφυλλα εφημερίδων, site και διάφοροι «λαγοί» διατυμπανίζουν πως αν ο Α. Τσίπρας βρει τοίχο στη διαπραγμάτευση θα πρέπει να απευθυνθεί ξανά στην κάλπη για να του δείξει το δρόμο. Άλλοι πάλι μιλάνε για Συνέχεια →

25 Ιανουαρίου 2015. Περιχαρείς ψηφοφόροι παρακολουθούν τα εκλογικά αποτελέσματα μαζί με δημοσιογράφους ξένων δικτύων με τους περισσότερους απο τους πρώτους να εύχονται να μην χρειαστεί να κόψουν το κουλό τους απ’ τη ρίζα προσεχώς.

Αμέσως μετά τα αποτελέσματα και με γρήγορες κινήσεις που χαρακτηρίστηκαν Συνέχεια →

Τα έχουμε ξαναπεί όλα αυτά. Αλλά ας τα ξαναπούμε γιατί μάλλον έχουμε ξεχαστεί.

Σάλος μετά απο τις δηλώσεις Τσίπρα. Όχι γιατί ο Τσίπρας είπε οτι είπε, αλλά επειδή είπε όσα κάποιοι φοβόντουσαν οτι αργά η γρήγορα θα έλεγε. Κάποιοι που είχαν μεγάλες προσδοκίες και νιώθουν απογοητευμένοι. Το ερώτημα που προκύπτει δεν είναι το γιατί απογοητεύονται όσοι είχαν αυτές τις μεγάλες προσδοκίες αλλά γιατί τις είχαν εξ ‘αρχής.

Το καλοκαίρι προ των δεύτερων εκλογών έγραφα πως: Συνέχεια →

«Φοβάται πως αν ψηφίσει κάτι διαφορετικό θα χάσει τη σύνταξή του»

Ο χειρότερος μας φόβος είναι ο χειρότερός μας εαυτός. Αυτός που προτιμά την ησυχία του και δεν βλέπει με καλό μάτι τις αλλαγές.

Ας μην κοροϊδευόμαστε. Αυτό που χρειάζεται είναι ένα γερό reboot. Δεν ξέρω αν ο Τσίπρας είναι ικανός να το προκαλέσει αλλά είμαστε ήδη σε έναν δρόμο πρωτοφανών εξελίξεων. Γεγονός που συνέβη γιατί τρία χρόνια τώρα υπάρχει ένας συνδυασμός εξευτελιστικών συμπεριφορών απο το κράτος στον πολίτη, εξαθλίωση της κοινωνίας, ξεπούλημα και άπειρη μπουρδολογία.

Ε λοιπόν όλο αυτό ήταν σαν ένα βουνό μπαρούτι που περίμενε μια σπίθα. Η σπίθα ήρθε με τη μορφή ψήφου απο κάποιους που δεν φοβήθηκαν. Όχι γιατί δεν είχαν κάτι να χάσουν. Ξέρω πολύ κόσμο που αποφάσισε να ψηφίσει διαφορετικά απο ότι ψήφιζε χωρίς τάσεις εκδίκησης, χωρίς θυμό, χωρίς να έχει κυριαρχήσει πάνω του το θυμικό. Με καθαρό μυαλό αποφάσισε συνειδητά να δώσει ώθηση ώστε να αλλάξει αυτή η κανιβαλλιστική δεινοσαυρική κατάσταση που λυμαίνεται τις ζωές μας χρόνια.

Ο Τσίπρας δεν είναι η καλύτερη λύση. Όλοι όσοι μπορούν να δούν πέρα απο τις αριστερόστροφες παρωπίδες τους μπορούν να το καταλάβουν. Όυτε η μόνη. Όμως είνα ένα βήμα μπροστά. Είναι ένα βήμα μπροστά ακριβώς γιατί πρώτη φορά παίζει στο γήπεδο της εξουσίας. Ακριβώς γιατί τα μειονεκτήματά του σε σχέση με την «διακυβέρνηση» ενός κράτους όπως την ξέρουμε μέχρι τώρα, είναι πλεονεκτήματα. Γιατί θα πρέπει να βρεί λύσεις. Θα πρέπει κάποιοι να ακονίσουν επιτέλους το μυαλό τους και να προτείνουν καινούρια πράγματα. Ναι δεν επαρκεί το στελεχειακό δυναμικό για την επάνδρωση του δημόσιου τομέα. Βρείτε λύση. Κάντε κάτι διαφορετικό. Ναι υπάρχει η αγωνία για το αν θα συνεχίσουμε να παίρνουμε λεφτά. Να βρείτε λύση. Διαφορετική απο τις μέχρι τώρα. 

Για πρώτη φορά ακούμε αυτές τις μέρες να επανέρχεται η συζήτηση για το ευρωομόλογο. Αυτό για το οποίο τελικά κανείς δεν ήθελε να ακούσει κουβέντα. Ανάγκα και οι θεοί πείθονται. Πίεση θέλει απο όλους. Ναι ο Τσίπρας δεν είναι η καλύτερη λύση. Ούτε ο φόβος είναι. Ούτε το βόλεμα σε μια περιθωριακή ριζοσπαστική αντίθεση με όλα. Ένα βήμα πιο μπροστά θελει. Να καταλάβουμε οτι κάποια πράγματα που μας πουλάνε ως αδύνατα, είναι τελικά δυνατά.

Όλο το παιχνίδι θα παιχτεί τις τρείς τελευταίες ημέρες πριν το βράδυ των εκλογών. Θα ακουστούν και θα γίνουν κι άλλα τέρατα. Που όμως είναι λίγα μπροστά σε όσα μπορούμε να κάνουμε χωρίς τον φόβο τους. Όχι άλλη αντίδραση σαν γατιά στριμωγμένα στη γωνία. Όχι άλλη εκδίκηση, όχι άλλη αγανάκτιση, όχι άλλο θυμό. Όχι άλλο φόβο. Δεν είμαστε έρμα. Είμαστε άνθρωποι με σκέψη. Δεν χρειαζόμαστε φόβο να μας φυλάει.

Αυτό το τελευταίο μην το ξεχάσετε.